|
พิชิตโรคพิษสุนัขบ้า
ตลอดระยะ 17
ปีต่อมา
ปาสเตอร์ใช้เวลาส่วนใหญ่หายาป้องกัน (วัคซีน)
โรคอหิวาต์สำหรับไก่ และโรคแอนแทร็กซ์
อันเป็นโรคฝีร้ายซึ่งมักเกิดกับแกะและวัวควาย ทำให้ถึงตายได้
และติดต่อถึงคนได้ เขาสังเกตว่าเมื่อปศุสัตว์เป็นโรคนี้
และหายจากโรคได้ครั้งหนึ่งแล้ว ก็มักไม่เป็นโรคนี้อีกต่อไป
เขาจึงฉีดเชื้อโรคที่อ่อนแรงเข้าไปในตัวสัตว์เหล่านี้เพื่อสร้างภูมิคุ้มกันโรคตลอดชีพ
เขากล่าวว่า ขั้นตอนก็ง่าย ๆ
วิธีของข้าพเจ้าคือ
ทำให้จุลินทรีย์ต่อสู้และทำลายกันเองจนหมดสิ้นในที่สุด
ต่อมาเขาหันมาสนใจหาทางรักษาและป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า
ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1880
เพื่อนผู้หนึ่งซึ่งเป็นสัตวแพทย์
ให้สุนัขที่เป็นโรคพิษสุนัขบ้าแก่เขา 2
ตัวเพื่อใช้ทดลอง ผู้ที่ถูกสุนัขกัดจะไม่แสดงอาการในช่วง 3-12
สัปดาห์ จากนั้นจึงเริ่มชักกระตุก เพ้อคลั่ง
กลัวการกลืนน้ำอย่างยิ่งและตายภายใน 2-3 วัน
วิธีรักษาคือ ใช้กรดคาร์บอลิกหรือเหล็กเขี่ยไฟที่ร้อนแดง
จี้แผลที่ถูกกัด แต่ การรักษา
แบบนี้มักเป็นเหตุให้คนไข้ตาย
ปาสเตอร์ต้องการหาวิธีที่ไม่โหดร้ายทารุณ
เขาไปเก็บตัวอยู่ในป่าเมอดงใกล้ปารีส
เขาขังสุนัขที่เป็นโรคกลัวน้ำไว้ที่นี้ 50 ตัว
และพบเชื้ออยู่ในน้ำลายและระบบประสาทของสุนัข ในฤดูใบไม้ผลิปี ค.ศ.
1884 หลังจากทดลองกับสุนัขและกระต่ายนับสิบ ๆ ครั้ง
เขาก็เพาะวัคซีนไวรัสพิษสุนัขบ้า ซึ่งเป็นเชื้อที่อ่อนแรงแล้วได้สำเร็จ | 
