วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีสมัยกลาง
        วิทยาศาสตร์สมัยกลางเริ่มตั้งแต่ ค.ศ. 450-1700 วิทยาศาสตร์ในยุคนี้ยังคง เกี่ยวข้องกับวิชาปรัชญาอยู่บางส่วน และเนื่องจากมีการรุกรานแย่งดินแดน โดยอนารยชน (Barbarian) ไปยังอาณาจักรที่เคยเจริญรุ่งเรืองมาก่อน โดยเฉพาะจักรวรรดิ์โรมัน ทำให้วิชาการต่าง ๆ ชะงักไปประกอบกับความเชื่อทางศาสนาจะบังคับให้ผู้สนใจค้นคว้าวิทยาศาสตร์ต้องจำกัดความคิดและการค้รคว้าด้านต่าง ๆ ลง
        ดังนั้นวิทยาศาสตร์สมัยกลางจึงแบ่งเป็นยุคมืด และยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา ในยุคมืดนี้เกือบไม่มีความรู้ใหม่ ๆ เพิ่มขึ้นเลย ส่วนมากเป็นการเก็บรวบรวมและแปลตำราที่มีอยู่เดิมจากอียิปต์โบราณและกรีกโบราณ โดยชนชาติอาหรับเป็นผู้แปลจากต้นฉบับเดิมเป็นภาษาอาหรับ ดังนั้นในคริสต์ศตวรรษที่ 9 อาหรับจึงเป็นผู้นำด้านปรัชญา และวิทยาศาสตร์ ต่อมายุโรปจึงรับความรู้จากอาหรับในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 12 และแปลตำราจากอาหรับกลับเป็นภาษาละตินและมีการใช้แพร่หลายในยุโรปจนถึงกลางศตวรรษที่ 14 จึงเข้าสู่ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา หรือยุคฟื้นฟูศิลปวัฒนธรรม
        กลางศตวรรษที่ 14 เมื่อวิทยาศาสตร์เข้าสู่ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา ได้มีการประดิษฐ์แท่นพิมพ์โดย โยฮันน์ กูเตนเบิร์ก (Johann Gutenberg ค.ศ. 1397-1468) ชาวเยอรมัน และทำให้มีการเผยแพร่วิชาการด้านวิทยาศาสตร์ได้กว้างขวางมากขึ้น นักวิทยาศาสตร์ที่สำคัญในสมัยนี้ได้แก่
        - ลีโอนาโด ดาวินซี ( Leonardo da Vinci ค.ศ. 1452 - 1519 ) เป็นนักวิทยาศาสตร์ที่สนใจกายวิภาค กลศาสตร์ และจลศาสตร์ของไหล นับเป็นผู้ริเริ่มนำวิทยาศาสตร์เข้าสู่ยุคใหม่